"Theater is voor iedereen, maar er is nog niet voor iedereen theater. Daar hoop ik een bijdrage aan te leveren."
Mijn naam is Meike Steerneman. Ik ben 22 jaar en ben een geboren en getogen Schiedammer. Ik woon nu in Rotterdam, maar stap regelmatig op de fiets voor een bezoekje aan de jeneverstad. Theater, dans en muziek zijn al mijn hele leven een groot deel van wie ik ben. Het is mijn passie en die passie heb ik in 2016 op de HKU theater verder ontwikkelen.
Ik ben in 2020 afgestudeerd als theaterdocent en theatermaker aan de Hogeschool voor de kunsten Utrecht. Op dit moment maak ik mijn afstudeervoorstelling als laatste onderdeel van het afstudeerjaar. Daarnaast werk ik bij theaterwerkplaats Tiuri als theater maker.
Ik ben een gedreven (dans)theater docent en maker. Theater brengt ons in contact en verbindt. Ik geloof in plezier maken op de speelvloer en in humor. Mijn doel is elkaar zoveel mogelijk inspireren tot nieuwe ideeën, inzichten en verbindingen.
In de toekomst hoop ik mijn eigen gezelschap te hebben waar ik voorstellingen en lessen voor het speciaal onderwijs maakt. Theater is voor iedereen, maar er is nog niet voor iedereen theater. Daar hoop ik een bijdrage aan te leveren. Met mijn voorstelling 'Lichtje' voor kinderen met een ernstig meervoudige beperking maak ik daar een begin aan.
Foto: Jos Kuklewski
Engeland
In het derde jaar van mijn studie op de HKU ben ik drie maanden in Engeland geweest, Reading om precies te zijn. Ik heb hier stage gelopen op Brookfields School, een speciaal onderwijs school. Dit was mijn eerste ervaring in het speciaal onderwijs en hoewel ik Engeland na drie maanden weer achter me heb gelaten, heb ik het speciaal onderwijs vanaf dat moment meegenomen.
Op Brookfields heb ik lesgegeven aan leerlingen tussen de 12 en de 18 met verschillende beperkingen of autisme. Tussen de verschillende groepen zat veel verschil in zelfstandigheid en cognitief vermogen. Met de theaterklas hebben we aan verschillende voorstellingen gewerkt onder andere 'Flesh' als onderdeel van 'Connections' van the National Theatre in Londen. Aan andere klassen heb ik theaterlessen verzorgd rond de basisspelvaardigheden en het aanwakkeren van de verbeelding door samen bijvoorbeeld een verhaal te vertellen.
Tijdens mijn stage heb ik ook kennis gemaakt met 'immersive theatre', een vorm van theater die alle zintuigen prikkelt en die speciaal gemaakt wordt voor de leerlingen met een ernstig meervoudige beperking, die niet zelfstandig kunnen spelen en moeite hebben met het volgen van een verhaal. Voor deze leerlingen speelden we elke week dezelfde voorstelling, waarbij het ervaren van een theatrale wereld centraal stond. Door de herhaling werd de voorstelling vertrouwd en speelden de leerlingen steeds meer mee. Deze ervaring was de inspiratie en aanleiding voor mijn afstudeervoorstelling op de HKU: 'Lichtje'.
Op Brookfields heb ik lesgegeven aan leerlingen tussen de 12 en de 18 met verschillende beperkingen of autisme. Tussen de verschillende groepen zat veel verschil in zelfstandigheid en cognitief vermogen. Met de theaterklas hebben we aan verschillende voorstellingen gewerkt onder andere 'Flesh' als onderdeel van 'Connections' van the National Theatre in Londen. Aan andere klassen heb ik theaterlessen verzorgd rond de basisspelvaardigheden en het aanwakkeren van de verbeelding door samen bijvoorbeeld een verhaal te vertellen.
Tijdens mijn stage heb ik ook kennis gemaakt met 'immersive theatre', een vorm van theater die alle zintuigen prikkelt en die speciaal gemaakt wordt voor de leerlingen met een ernstig meervoudige beperking, die niet zelfstandig kunnen spelen en moeite hebben met het volgen van een verhaal. Voor deze leerlingen speelden we elke week dezelfde voorstelling, waarbij het ervaren van een theatrale wereld centraal stond. Door de herhaling werd de voorstelling vertrouwd en speelden de leerlingen steeds meer mee. Deze ervaring was de inspiratie en aanleiding voor mijn afstudeervoorstelling op de HKU: 'Lichtje'.
Zeggingskracht
Theater gaat over zeggingskracht. Je zeggingskracht is het vermogen een brug te slaan tussen jouw binnenwereld en die van de ander. Theater en kunst hebben dat volgens mij als belangrijkste doel.
Theater is mijn hoe voor wat ik wil vertellen. Met theater kan ik bovendien iets op een andere manier vertellen, een manier waarbij mijn publiek wordt geraakt of zich verwonderd. Theater, dans en kunst komen op een andere manier bij je binnen dan woorden alleen. Dit maakt het een krachtig middel. Het vertellen, het laten zien van mijn zeggingskracht, leidt tot verbinding. Ik laat iets van mij zien aan het publiek. Tijdens een voorstelling delen we een ervaring en een verwondering. Met die gedeelde ervaring kunnen we vervolgens in gesprek.
In mijn eentje met mijn eigen zeggingskracht red ik het niet. Ik ben vooral benieuwd naar de zeggingskracht van de ander: de leerlingen of de spelers. Wat hebben zij te vertellen? En hoe kan ik helpen dat op het podium te zetten? Er zijn oneindig veel niet vertelde verhalen die de moeite waard zijn te vertellen. Verhalen van mensen die hun zeggingskracht nog niet hebben gevonden, of de mogelijkheid niet hebben gekregen. Daar wil ik me hard voor maken als theaterdocent. Want het is belangrijk elkaar te horen.
Hier kun je in mijn afstudeeronderzoek meer over lezen.
foto: Hans Anderson
